10:05 Հռետորական կոչերի ընկալումը | |
 «Ֆեյսբուք» սոցիալական ցանցի օգտատեր Հայկ Ավետիյանն իր էջում գրում է. Ինչպե՞ս ենք մենք հռետորական կոչեր ու վերլուծություններ լսելիս կամ ընթերցելիս ընկալում միմյանց. 1) ԵՍ ● Հիմնականում «ես» = «դու» Օր.՝ Ես իրավունք չունեմ այս ամենն անտեսելու: ● Երբեմն «ես» = «ես» Օր.՝ Արդյունքում տուժում ենք ես ու դու: 2) ՄԵՆՔ («մենք» ≠ «դու») ● Հիմնականում «մենք» = «մեզանից շատերը», ընդ որում երբեմն «մենք» ≠ «ես», մինչդեռ «ես» մերոնքական եմ (= ձերոնքական եմ) Օր.՝ Վերջերս մենք շատ ենք սկսել մեր պատերի վրա գրել ու գրել և միմյանց հետ ավելի ու ավելի քիչ ենք բանավիճում: Անորոշ հայատարարությունների քանակն աճում է: Ուղիղ համեմատականորեն աճում է նաև դրանք տեղին կամ անտեղի իրենց վրա վերցնողների և որոշ չափով հիասթափվողների թիվը: ● Երբեմն «մենք» = «մենք» Օր.՝ Մենք պիտի փորձենք ճիշտ ընկալել միմյանց և չվախենալ միմյանց քննադատելուց, միմյանց նկատմամբ որոշակի հարցերում անհամաձայնություն ցուցաբերելուց... ● Երբեմն «մենք» = «դուք» Օր.՝ Մենք պիտի փորձենք ճիշտ ընկալել միմյանց և չվախենալ միմյանց քննադատելուց, միմյանց նկատմամբ որոշակի հարցերում անհամաձայնություն ցուցաբերելուց... 3) ԴՈՒ ● Հիմնականում «դու» = «նա» Օր.՝ Թե ասա՝ դու կրթությունն ու գիտությունը «հորով-մորով» ես արե՞լ, որ անցել ես նախկին արտաքին գործոց նախարարի ֆինանսաքաղաքական պրոբլեմները Ֆեյսբուքում՝ պատիդ վրա քննարկելուն: ● Երբեմն «դու» = «ես» Օր.՝ Որքան շատ ես օբյեկտիվ փորձում լինել, այնքան շատ են տրամադրվում ասածներիդ մեջ սուբյեկտիվ էլեմենտներ փնտրելուն: | |
|
| |