ԻՄ ԱՌԱՋԻՆ ՍԵՌԱԿԱՆ ՇՓՈՒՄԸ
Ես 14 տարեկան էի, երբ տեղի ունեցավ իմ առաջին սեքսուալ փորձը: Պիոներական ճամբարում, որտեղ դպրոցական ամառային արձակուրդներին ինձ ուղարկել էին ծնողներս, ես հանդիպեցի Օլյային և այլևս չկարողացա նրանից աչքս կտրել: Նա ինձնից մեկ տարով մեծ էր: Նա շատ սլացիկ էր ու բարձրահասակ: Օլյայի աղջկական կազմվածքը նոր էր ձևավորվել, սակայն ծովափին ես նկատեցի, որ նրա լողազգեստն ամփոփում է գրեթե օրիորդական ձիգ ստինքները: Կամա թե ակամա, մենք միշտ և ամենուր միասին էինք՝ լիներ ծովափում, տողանի ժամանակ, թե ընթրիքին... Ես անընդհատ հայացքով հետևում էի նրան, և նա նույնպես գողտուկ նայում էր ինձ իր երկնագույն խորունկ աչքերով՝ թավշե թարթիչների տակից: Մենք ուրբաթախոս էինք, քանի որ աղջիկների հետ գլուխ դնելն առանձնապես հարգի չէր, և մենք բավարարվում էինք լուռ հայացքներ փոխանակելով:
Երբ մենք ակամա հպվում էինք միմյանց արմունկով կամ ծնկներով, անմիջապես ծառս էինք լինում մուկ տեսած փղի խուճապով, իսկ իմ մարմնով անիմանալի դող էր անցնում: Եվ փափուկ, նուրբ ու տաքուկ մաշկի հետ շփումից առաջացած հաճելի զգացողությունը երկար ժամանակ հետապնդում էր ինձ:
Ջոկատավարուհու դասերը
Պիոներական ճամբարի մեր օղակավարներն ընդամենը 20-21 տարեկան երիտասարդներ էին, որոնք մեզ այն օրերին բավականաչափ տարիքով մարդիկ էին թվում: Նելլի անունով մեր ջոկատավարուհին աչքի էր ընկնում իր արտակարգ գեղեցկությամբ և բացառիկ հմայքով: Նա հագնում էր քիփ կարած շորեր՝ դարչնագույնի զինվորական կարվածքի կիսաշրջազգեստ, ճերմակ վերնաշապիկ և նուրբ կոշիկ:
Մի անգամ ճամբարի պետը խիստ բարկացած էր: Ես փախել էի «մեռյալ ժամից» ու մտադիր էի մտնել հարևան ագարակի այգի՝ խնձոր գողանալու: Բայց ստիպված պատսպարվեցի տողանի հրապարակի տախտակամած ամբիոնի ներսը, քանի որ լսեցի ճամբարի պետի զայրացած ձայնը: Նա բարձրաձայն «բանավոր» նկատողություն էր անում Նելլիին՝ ձիգ շորեր հագնելու և, ընդհանրապես, «խորհրդային երիտասարդի կերպարին անհարիր շատ անհամեստ տեսք ունենալու համար»:
12-14 տարեկան տղաները Նելլիին նայում էին կախարդվածի նման, հատկապես երբ նա ծովափին սկսում էր հանվել լողալու նպատակով: Մենք ականատես էինք դառնում հարթ ուսերի, սլացիկ, երկար ոտքերի, ձիգ ստինքների ու փորի մերկացման եզակի արարողությանը, որը տեղի էր ունենում երեկոյան ժամերին: Ակտիվ պիոներիան այդ ժամին պետք է մտած լիներ նիրհի մեջ՝ հաջորդ առավոտյան մարքսիստական գաղափարախոսության ծանր ու ձանձրալի բեռն իր փխրուն ուսերին տանելու համար: Նելլիին, մյուս տղերքի հետ, «գյոզ» էի դնում նաև ես: Շուտով սկսեցի ամեն քայլափոխի հետևել Նելլիին: Այդ անսովոր վիճակը չվրիպեց Օլյայի աչքից, և նա հաճախ ինձ էր նայում տրտմագին՝ դեմքիս հառելով կշտամբալից հայացքը:
Հոգիս ճնշում էր երկընտրանքի ծանր բեռը: Չգիտեի, թե ով է ինձ իրականում դուր գալիս. Նելլի՞ն, որն ինձ համար անհասանելի էր, ինչպես Եզովպոսի աղվեսի համար՝ խաղողը, թե՞ Օլյան, որն սկսել էր ինձ հետ առավելագույն անվտանգ մերձեցման փորձերը:
Էրոտիկ պարը
Հերթափոխը մոտենում էր: Հաջորդ առավոտյան պետք է մեր տները ցրվեինք: Այդ երեկո մեզ համար պարերեկույթ կազմակերպվեց: Տեսարանն առավել քան զավեշտական էր. տղաները պարում էին պարահրապարակի աջ ծայրում, աղջիկները՝ ձախ: Աղջիկները գոնե մեկ-մեկ զույգերով պարում էին: Մինչդեռ ճամբարի ղեկավարության կարծիքով տղա-աղջիկ չէին կարող իրար հետ պարել. դա նրանց շատ ծիծաղելի ու հակահասարակական էր թվում: Բայց այդպես երկար չէր կարող շարունակվել: Ի վերջո՝ վերջին երեկոն էր և ամոթի՝ նախապես մեզ համակած զգացումը տեղի տվեց: Հրապարակ եկան հակառակ սեռերից կազմված մի քանի զույգեր: Ես հանդգնեցի Օլյային դանդաղ պարի հրավիրել: Համեստորեն ներքև հառելով թարթիչները՝ նա սուսուփուս հետևեց ինձ դեպի պարահրապարակի կենտրոն: Հարմոնը ղժժում ու վժժում էր, և մենք ասես ճախրելիս լինեինք երկնային անհունում՝ շուրջբոլորը ոչինչ չնկատելով: Օլյան իր նուրբ ու փոքր ձեռքերը դրել էր ուսիս, իսկ ես գրկել էի նրա կոնքերը: Շիֆոնե շրջազգեստի տակից ձեռքերիս էր հաղորդվում նրա մարմնի ջերմությունը:
Այդ ժամանակները, պետք է ասել, հաճախ էրոտիկ երազանքների գիրկն ընկած, ականջովս ընկած տարբեր պատմություններն աչքիս առաջ ունենալով, ինչպես բոլոր տղաները՝ ով ավելի շուտ, ով՝ ուշ, ես էլ զբաղվում էի օնանիզմով, ու անդամիցս արդեն թեթևակիորեն սերմնահեղուկ էր ժայթքում:
Եվ հիմա, Օլյայի հետ պարահրապարակի կենտրոնում իրար հպվելով, մենք մինչ այդ մեզ անծանոթ մի զգացում էինք ապրում: Իմ անդամը կանգնել էր, ինչպես կնամեծար ջենթլմենն էր համր ֆիլմերում կանգնում գեղեցիկ կնոջ ներկայությամբ: Անհարմարության զգացումից քիչ մնաց գետինը մտնեմ: Սակայն Օլյան ազդրերի արանքում ինչ-որ կոշտ բանի դեմ առնելով, չկորցրեց իրեն և սկսեց միայն մեզ նկատելի պորտապար: Նա ակնհայտորեն հաճույք էր զգում, որ իր հետ շփումից գրգռվել եմ: Սակայն ամենահետաքրքիր տեղում, ինչպես ասում են, պարն ավարտվեց: Ոտքից-գլուխ կաս-կարմիր կտրած՝ ես թռա ընկերներիս մոտ՝ նախապես նրա ականջին հպանցիկ շշնջալով, որ կհանդիպենք լվացքատան հետևի նստարանին, երբ ամբողջ ճամբարը քուն մտնի:
Օլյայի սպասումները
Մութն ընկավ: Լվացքատան երկար նստարաններից մեկին նստած ես րոպեներն էի հաշվում ու անհամբեր սպասում Օլյային՝ մտովի պատկերացնելով ու ծանրութեթև անելով անելիքս՝ երբ նա հայտնվեր:
Լսվեց թույլ ճտտոց և որտեղից որտեղ կողքս հայտնվեց նա: Լուսնի լույսը ողողում էր նրա փայլուն մազերը, նրա մաշկը թվում էր կաթնագույն և կարծես լույս էր արձակում: Մենք սկսեցինք կաշկանդող թեմաներից հեռու չեզոք բաներից խոսել՝ ճամբարի, կյանքի ու ընկերության շուրջ: Ընդ որում այդ ամբողջ ժամանակ ես մտածում էի ինչ-որ ավելի ինտիմ բան ձեռնարկել զավզակաբանելուց բացի: Ես արդեն այդ տարիքում անգամ հասկանում էի, որ հիմարություն է ամբողջ գիշեր տխմարի պես ուղղակի նստել աղջկա կողքին ու շատախոսել: Նրա աչքերից ևս զգացվում էր, որ ինձնից ինչ-որ ակնկալիք ունի: Մի խոսքով, ես մտմտում էի՝ ինչպես վարվեմ և երևի այդպես էլ ոչինչ չհամարձակվեի անել, եթե Օլյան նախաձեռնությունն իր ձեռքը վերցնելով ինձ չընդհատեր. «Համբուրիր ինձ, Ալյոշա»: Ես կռացա: Նրա դեմքին դրոշմվել էր երանության ու ինչ-որ անսովոր բանի սպասման արտահայտությունը: Օլյայի աչքերը փակ էին, շուրթերը՝ կիսաբաց ու խոնավ և դողում էին: Ես շուրթերս մոտեցրի նրա բերանին: Դա իմ առաջին համբույրն էր, և ես չգիտեի ոնց անել, որ ծիծաղելի չլինեի: Մեկ էլ զգում եմ, որ Օլյայի լեզուն պտտվում է ու «փնտրում» իմը: Ես զարմանքից ապշեցի: Բայց արագ կողմնորոշվելով սկսեցի ես էլ նույն բանն անել՝ լեզվով շոշափելով նրա լեզվի ու բերանի խոռոչի բոլոր անկյունները: Ես լպստում ու թեթևակի կծոտում էի նրա շուրթերը, քնքշորեն համբուրում: Հետո սկսեցի միաժամանակ շոյել նրա պարանոցը, ուսերը, ստինքները...
Անակնկալ հանդիպում
Հանկարծ կածանի կողմից քայլերի ձայն լսվեց: Մենք մի ակնթարթում թռանք տեղներիցս ու թաքնվեցինք թփերի հետևում: Մեր նստարանին ինչ-որ ընկերախումբ տեղավորվեց: Երևի ջոկատավարներն էին: Ստիպված էինք ուրիշ տեղ որոնել: Մենք գնացինք գետափի կողմը, որտեղ բաղնիքն ու հանդերձարանն էին: Կողքը ցախատուն ու խոտի մարագ կար: Ես ու Օլյան նստեցինք բուրումնավետ խոտի դեզին ու շարունակեցինք մեր գուրգուրանքները: Հանկարծ դարձյալ ձայներ լսելով ցնցվեցինք ու տեղներս քարացանք: Մարագում մենք մենակ չէինք: Վառվեց էլեկտրական թույլ լամպն ու մեր աչքի առջև բացվեց հետաքրքիր մի տեսարան: 5-րդ օղակի ջոկատավարը՝ Միխայիլը, լրիվ մերկ պառկել էր խոտին, իսկ նրան թամբել էր իմ երազանքների ջոկատավարուհին՝ Նելլին: Այդ նա էր ձեռքը երկարել ու միացրել լույսը, և հիմա նրանք էլ փոքր-ինչ շփոթված ու վախեցած էին: Նելլին ևս ոտքից գլուխ մերկ էր, գզգզված ու խառնված մազերով: Նրա այտերը կարմիրով ներկվեցին, պտուկները ցից կանգնել էին ու խիստ փքվել: Շուրջ բոլորը թափթփված էին նրանց շպրտած շորերը:
Ակն ընդ ական
Մենք էլ հետաքրքիր տեսարան էինք ներկայացնում. ես՝ ամբողջովին խճճված ու գզուզ և շփոթմունքից գլուխս կորցրած, Օլյան՝ շշմած, շրջազգեստի վերևի կոճակներն արձակած:
Միշան բղավեց, որ մենք արագ չքվենք աչքից: Մենք սարսափահար արդեն ուզում էինք փախչել, բայց Նելլին խորամանկ ժպիտով ու մեղմորեն ասաց.
- Ինչի՞ չքվեն, թող մնան, մեզ նայեն հիանան: Էդ ինձ ուժեղ գրգռում ա,- և ճոճվելու նման մի քանի շարժումներ արեց:
Միխայիլն ինչ-որ անորոշ բան մռլտաց:
- Մենք նրանց կսովորեցնենք՝ ոնց են սեքսով զբաղվում,- հաճույքով շարունակեց Նելլին,- ախր առաջին անգամ եք տեսնում, չէ՞, փորձ չունեք:
Ես ակամա գլխով արեցի: Օլյան նույնպես, ճիշտ է, ավելացնելով, որ համբուրվել է 10-րդ դասարանցի մի տղայի հետ:
- Դե, ուրեմն, դու արդեն փորձված ես,- հայտարարեց Նելլին,- իսկ դուք ինձ երկուսդ էլ դուր եք գալիս:
- Իսկ դու պուպուլիկ ունե՞ս,- հետքրքրվեց Միխայիլը: Ես ավելի սաստիկ շփոթվեցի ու չգիտեի ինչ ասել:
- Էդ ես ինքս հենց հիմա կպարզեմ,- վրա բերեց Նելլին, և դառնալով Միխայիլը ավելացրեց,- իսկ դու զբաղվիր աղջկանով:
Նելլին վեր թռավ Միխայիլի վրայից: Նրա անցքից դուրս պրծավ Միխայիլի վիթխարի անդամը, որն այդ ամբողջ ընթացքում Նելլիի ներսում էր փաստորեն: Ես նայեցի Օլյային: Սաստիկ զարմանքից ու զմայլանքից նրա աչքերը չռվել էին:
- Դուրդ եկա՞վ,- անթաքույց ինքնահավանությամբ հարցրեց Միշան չարախնդալով,- դե, մոտ արի:
Օլյան հիպնոսացածի պես սողոսկեց նրա մոտ: Միխայիլն աղջկան մեջքի կողմը շրջեց ու սկսեց դանդաղորոն հանել շորերը, կոշիկը: Շրջազգեստի տակից ի դերև ելավ Օլյայի մերկ մարմինը: Նա կրծկալ չէր հագել: Մի շարժումով Օլյային իրեն քաշելով Միխայիլն արագ հանեց նրա կիսավարտիքն ու ոտքերը լայն բացելով դեմքը մոտեցրեց նրա հեշտոցին:
«Բերանացի»
Նելլին այդ ընթացքում արդեն ամբողջովին տկլորացրել էր ինձ, ու հիմա նրա ձեռքերը շոյում էին իմ մարմինը միլիմետր առ միլիմետր, նրա շուրթերը համբուրում էին ինձ, հպվում պարանոցիս, կրծքիս, փորիս: Ես ինչ-որ կիսարթուն վիճակում էի, ոչինչ չէի գիտակցում ու հասկանում: Իմ անդամն արդեն վաղուց գրգռված էր: Անսպասելիորեն այն բոլոր կողմերից ինչ-որ խոնավ ու տաք բանով շրջապատվեց. այդ Նելլին էր բերանը գործի դրել: Նա սկսեց այնպես կլանել այն, որ ինձ թվաց, թե ուր որ է կուլ կտա: Նա լպստում էր, թեթևակի կծոտում, խածնում, ճանկռոտում ատամներով, իսկ նրա ձեռքերը շոյում էին տակը, սեղմում, ձգում: Ես մինչև հիմա էլ չեմ հասկանում, թե ինչպես իսկույն չվերջացրի նրա փոքրիկ, կլորիկ բերանում, որն ամուր ու պինդ գրկել էր գլխիկն ու «Օ» տառի տեսք ստացել: Երևի ես այն ժամանակ ցնցված էի ինձ վրա թափվող նորանոր զգացողությունների առատությունից: Ես քաղցր հառաչանք լսեցի. Օլյան էր բավականություն ստանում Միշայի լեզվի գրոհներից:
- Նրան չոքացրու, թող տեսնի ու սովորի, թե ինչպես են աշխատում լեզվով,- կարգադրեց Նելլին Միշային, մի պահ «շաքարաքլորս» բերանից հանելով, բայց շոյելը չդադարացնելով:
- Լսեցի՞ր, փոքրիկս,- հեգնանքով դիմեց Միշան Օլյային,- սովորիր ընկեր Նելլիի խրատները. նա մեր կուրսի լավագույն «լեզվաբանն» է:
Միշայի այս խոսքի վրա Նելլին լայն ժպտաց ու շարունակեց ինձ գուրգուրելու գործընթացը: Միշան, տեղից պոկելով Օլյային, շրջեց ու չորեքթաթ կանգնեցրեց դեմքով դեպի մեզ, իսկ ինքը գլուխը մտցրեց նրա ոտքերի արանքը: Օլյան մեզ էր նայում ցրված ու անիմաստ հայացքով: Նրա աչքերը պղտոր ու աղոտ փայլ ունեին: Նա տեսնում էր, թե ինչպես է իմ վրձինն արագ մտնում Նելլիի ներկապնակն ու դուրս գալիս:
- Քեզ հաճելի՞ է,- դառնալով ինձ տեղեկացավ Նելլին, թեև պատասխանն ակնհայտ էր, ես ոչինչ չասացի: Նելլին ազդու ձայնով շարունակեց,- հիմա դու գիտես ինչպես հաճույք ստանալ կնոջից: Բայց ինքդ էլ պիտի պարապ չմնաս:
Իմ գրոհելու ժամանակը
Նելլին պառկեց մեջքի և գեղեցիկ ոտքերը չռելով, ձեռքն առավ գլուխս ու քաշեց դեպի իր մութ անձավը: Քիթս դեմ առավ նրա կոկիկ ու բուրումնավետ եռանկյունուն: Նելլիի մանիկյուրած եղունգներով մատները խրվել էին կոնքերիս մեջ, իսկ ես, նրա եռանկյունու գերող բուրմունքից շշմած համբուրում էի այն, որից նա ցնցվում էր: Հետո նա դարձյալ բռնեց գլուխս ու սեղմեց սիրո աղբյուրին: Ես հնարամտորեն անում էի այն ամենը, ինչ հավանաբար հարյուրավոր անգամներ արել էին Նելլիի բազմաթիվ երկրպագուները:
Բավականության գագաթնակետին հասած՝ նա սկսեց հրել ինձ, որ բարձրանամ իր վրա: Նելլին, շոշափելով իմ գաղտնի, թանկարժեք զենքը, ապա մի քիչ հետը խաղալով, հպեց այն հեշտոցի շուրթերին ու քաջարելեց ինձ անցնելու ամենակարևոր արարողությանը, որից հետո յուրաքանչյուր անչափահաս իրեն կատարյալ տղամարդ է զգում: Ես այն տպավորությունը ստացա, ասես անդամս արքայազնի պես սուզվել էր ծովի հատակն ու փնտրում էր կորած ջրահարսին: Նելլիի «ստորջրյա անձավը» շատ նեղ էր ու տաքուկ: Ես ծնկի իջա Նելլիի առաջ ու նորից թափով ավելի խորը ներս խոթեցի կարծրացած անդամս: Ինձ պարուրեց հեշտանքի քաղցր զգացումը: Իմ մարմինը կարծես ձուլված լիներ Նելլիի մարմնին: Անդամս շարունակ ներս ու դուրս էր անում և ամեն հարվածի հետ ջոկատավարուհու մարմինը մեկ լարվում էր, մեկ թուլանում:
- Ես քո առաջինն եմ, գրոհիր ինձ վրա,- շշնջաց Նելլին:
Իմ գրգռվածության ալիքը հասավ բարձրակետին. հազիվ հասցրեցի անդամս դուրս քաշել և սերմնահեղուկի տաք շիթը ցայտեց Նելլիի դեմքին: Նելլին ցնցվեց հաճույքից և բավականությունից ու լպստելով սիրո նեկտարը, ասաց.
- Իմ վրա պրծավ «կույս» տղամարդը: Ինչպիսի հաջողություն: Ապրես: Մի քիչ հանգստացիր: Առայժմ քո ընկերուհուն դասեր կտանք:
Սիրային կվարտետը
Օլյան դեռ չորեքթաթ կանգնած ու աչքերը փակ հաճույքից հալվում էր: Հետո Միշան վեր կացավ ու գնաց կանգնեց նրա առաջ, բարձրացրեց աղջկա ծնոտը, իր «լուծը» դրեց նրա շուրթերին: Օլյան աչքերը բարձրացրեց ու զարմանքով նայեց Միշայի դեմքին: Սա ժպտաց ու ցուցում տվեց օնանիզմով զբաղվել: Օլյան սկսեց անվարժ շարժել այն: Հետո աստիճանաբար սկսեց բավականություն ստանալ իր նոր առաջադրանքից ու աչքերը փակ բարձրաձայն տնքտնքալ:
Նելլին պառկեց Օլյայի տակն ու սկսեց լպստել նրա մարմինը և թեթևակի կծոտել: Հետո նա մատը մոտեցրեց Օլյայի հեշտոցին ու զգուշորեն ներս մտցրեց.
- Էս դու աղջիկ էլ չես, հա՞,- ծիծաղեց Նելլին:
- Ես ինքս եմ ինձ զրկել կուսությունից. օնանիզմի ժամանակ կուսաթաղանթս պատռել եմ:
- Դե ավելի լավ. պրոբլեմները քիչ կլինեն,- ասաց Նելլին, ու մատն ավելի խորը մտցրեց: Օլյան սկսեց աղաղակել հաճույքից ու խնդրեց վերջացնել, քանի որ ինքն արդեն չի դիմանում:
Նելլին տեղը զիջեց Միշային, որն իր մահակը խրեց Օլյայի մեջ ողջ թափով: Աղջիկը ցավից ու հեշտանքից ոռնաց: Միշայի վրա նստած նա նման էր շամփուրին խրված խորովածի: Օլյան աշխատում էր իջնել «մանղալի» վրայից: Սակայն Միշան ամուր բռնել էր նրա ազդրերից ու շարունակում էր մինչև վերջ անել իր «սև» գործը:
Աղջկա գլխավերևում
Նելլին տեսնելով, որ ես էլի եմ գրգռվել, ձեռքս բռնած տարավ Օլյայի առաջ և բռնելով վրձինս, մոտեցրեց Օլյայի դեմքին: Օլյան չզարմացավ: Նա գրեթե ոչինչ չէր տեսնում, բայց շարունակում էր բարձրաձայն տնքալ, հետո սկսեց ըմբոշխնել բանիս համը: Հետևս կանգնած Նելլին ստինքներով ու ազդրերով հպվում էր ինձ, համբուրում վիզս և ուսերս, գուրգուրում թնդանոթիս՝ թույլ աղվամազով պատված պարկերը: Ընկերուհուս հյութեղ շուրթերը, որոնք վաղուց երազում էի գոնե համբուրել ու չէի համարձակվում, հիմա ամուր բռնել էին անդամս: Օլյան բավականությունից ոչինչ չէր գիտակցում: Նա չէր էլ զգում, որ իր հետ սեքսով են զբաղվում միանգամից երկու տղամարդ: Վերջապես Միշան Օլյայի միջից դուրս եկավ ու մի ակնթարթ հետո հեղուկով ողողեց Օլյայի մեջքը, ապա սկսեց համբուրել նրա մարմինը, որը դեռ ցնցվում էր տաք շիթի ազդեցությունից:
Ես էլ սկսեցի համբուրել Օլյայի շուրթերը, որոնք քիչ առաջ ըմբոշխնում էին «շաքարաքլորս»:
Դեռահաս զույգի սիրախաղը
Ես համբուրում ու կծոտում էի Օլյայի ստինքները, երկար ու նուրբ պարանոցը, հարթ ու ձիգ փորը, ապա նրա ոտքերի արանքի դեղձիկը: Օլյան կարծես նորից արթնացավ թմբիրից, որի մեջ ընկել էր քիչ առաջ վերապրած անկրկնելի բավականության ազդեցությամբ, և կուչուձիգ լինելով գլուխս սեղմեց իրեն, ինչպես արել էր Նելլին:
Այնուհետև մենք ամուր գրկեցինք իրար, ու ես խրոցս մտցրի նրա վարդակը: Այն Նելլիի անցքից ավելի նեղլիկ էր: Մենք հաճույքից քրտնել-ջուր էինք դարձել, տնքտնքում էինք ու իրարից չէինք կշտանում£ Մեր կողքին իրենց կիսատ թողած գործն էին շարունակում Նելլին ու Միշան:
Վերջապես ես դուրս հանեցի անդամս ու թրջեցի Օլյայի գեղեցիկ ու հարթ փորը: Եվ կրկին Օլյան ցնցվեց սերմնահեղուկի ամեն մի թափվող շիթից ու փաղաքշելով շիրոտ փորը, ընկերուհիս հանդարտվեց:
Մեր ջոկատավարները հեգնախառն մեզ նայելով շարունակում էին ձիավարել, իսկ երբ մենք վերջացրինք, Նելլին քնքշանքով ասաց.
- Դեռատի մարմինների միաձուլում:
Շուտով մենք բաժանվեցինք ու փախանք-մտանք մեր տեղաշորները և, կարծես ոչինչ էլ չէր պատահել: Ես անմիջապես քաղցր ու խորը քուն մտա:
Հաջորդ առավոտյան հրաժեշտ տվեցինք ճամբարին: Լիքը ծնողներ ու երեխաներ էին իրար գլխի հավաքվել, և այդ ժխորի մեջ մենք չհասցրեցինք իրար հետ կարգին խոսել: Ես միայն կարողացա զգուշորեն օդային համբույր ուղարկել Օլյային: Ընկերուհիս ինձ աչքով արեց: Մոսկվայում մեզ սպասում էին մեր ծնողները: Մենք ցրվեցինք տները: Օլյան ապրում էր ուրիշ քաղաքում և ես այդպես էլ չկարողացա նրա հասցեն վերցնել: Բայց նրան հանդիպելու հույսն ու ցանկությունը ինձ չէին լքում տարիներ շարունակ: