ՊՐՈՖԵՍԻՈՆԱԼՆԵՐԸ

Գայ­թակ­ղե­լու վար­պե­տը

Այդ հա­մակ­րե­լի, սի­րու­նա­տես աղջ­կա հետ Մաք­սը ծա­նո­թա­ցավ դեռևս ինք­նա­թի­ռում` այս հե­քի­ա­թա­յին կղ­զի բե­րող ճա­նա­պար­հին: Աղ­ջի­կը 20 տա­րե­կան էր, եր­կա­րա­ոտ, պիրկ կրծ­քով ու գե­ղա­նի կազմ­ված­քով: Նրանք իս­կույն իրար հա­վա­նե­ցին: Այժմ ար­դեն ծո­վա­փին էին. իս­կա­կան կա­խար­դա­կան մի վայր, որը կար­ծես ստեղծ­ված էր երևակա­յու­թյու­նը խթա­նե­լու հա­մար մի­այն: Ժայ­ռե­րի արան­քում` հրաբ­խա­յին լո­ղա­փը` գիշ­եր­վա պես թուխ երան­գով, ափե­րին` կաթ­նա­գույն ծո­վափր­փուր և այդ ամե­նի վերևում` ծո­վա­ծա­վալ արևավառ եր­կին­քը` մա­քուր, առանց ամ­պի մի նշույ­լի: Մաք­սի օպե­րա­տո­րա­կան աչ­քը հրա­ժար­վում էր հա­վա­տալ այս բնա­պատ­կե­րի իս­կու­թյա­նը:
- Հը, ո՞նց է, դուրդ եկա՞վ էս­տեղ,- տաք քա­րին նա­զե­լի­ո­րեն նս­տե­լով հարց­րեց աղ­ջի­կը: Ապա կոտ­րատ­վե­լով ու չա­րաճ­ճի տո­նով հարց­րեց,- մի­գու­ցե նախ փոր­ձե՞նք...
Օպե­րա­տո­րի շփոթ­մունքն ըստ երևույ­թին հա­մա­ձայ­նու­թյան տեղ ըն­դու­նե­լով` աղ­ջիկն ար­ձա­կեց ճեր­մակ, լայ­նա­փեշ վեր­նաշ­ա­պի­կի կո­ճակ­նե­րը և շո­րո­րա­լով կիպ մո­տե­ցավ Մաք­սին ու սեղմ­վեց նրան: Աղջ­կա ձիգ կի­սագն­դե­րը հպ­վե­ցին Մաք­սի կրծ­քին, եր­կար, խիտ թար­թիչ­նե­րը թրթ­ռա­ցին և թա­տե­րայ­նո­րեն խո­նարհ­վե­ցին, բե­րա­նը փոքր­-ինչ կի­սա­բաց եղավ: Աղ­ջի­կը կար­ծես հալ­վում էր, ինչ­պես մոմն է հալ­վում տա­քու­թյու­նից, և նրա ան­պաշտ­պան տես­քից Մաք­սի սիր­տը թրթ­ռաց` նրան վա­րա­կե­լով մեղկ թու­լու­թյամբ: Նրան սար­սուռ պա­տեց, մար­մի­նը լար­վեց` պատ­րաստ գրո­հի...
Սա­կայն հան­կարծ Մաք­սը վայր­կե­նա­պես սթափ­վեց` զգա­լով աղջ­կա նուրբ մատ­նե­րի կոշտ, ար­հես­տա­վարժ ու վս­տահ հպու­մը իր ամոր­ձա­պար­կին և դրան հա­ջոր­դած կո­պիտ սեղ­մում­նե­րը: 
Թեթևակի­ո­րեն հրե­լով աղջ­կան`  նա մի քա­նի քայլ արեց, ծն­կի եկավ, պատ­յա­նից հա­նեց տե­սախ­ցի­կը, ամ­րաց­րեց  այն իր ու­սին և աչ­քը հպեց տե­սա­դաշ­տը ցույց տվող հար­մա­րան­քին: 
- Ընդ­հա­նուր պլա­նը կվերց­նենք այս­տե­ղից` ժայ­ռե­րի կող­մից,- դի­տա­նի մեջ նա­յե­լով` սա­ռը, պաշ­տո­նա­կան տո­նով հայ­տա­րա­րեց նա,- հե­տո կգ­նանք լո­ղափ և կն­կա­րենք խոշ­որ պլա­նով... Է՜յ, է՜յ, էդ ու՞ր... 
Ոտ­քե­րով փոր­ձե­լով ավա­զի տա­քու­թյու­նը` աղ­ջի­կը, ար­տա­հայ­տիչ խա­ղաց­նե­լով քիփ շորտ հա­գած լայն ազդ­րե­րը, սա­լար­կած ա­րա­­հե­տով շարժ­վեց դե­պի ջու­րը:
Նրա փար­թամ կուրծ­քը գայ­թակ­ղիչ ճոճ­վում էր ծույլ քայլ­ված­քի տակ­տով: Մո­տե­նա­լով օվ­կի­ա­նո­սին` նա հա­նեց վեր­նաշ­ա­պի­կը և ափե­րով ջուր վերց­նե­լով, ձեռ­քե­րը վեր բարձ­րաց­րեց: Նրա մարմ­նին ցայ­տած աղի ջու­րը սկ­սեց առ­կայ­ծել արևի ճա­ռա­գայթ­նե­րի ներ­քո և շի­թե­րով ցած ծո­րալ:
Հե­տո աղ­ջիկն ինչ­-որ անոր­սա­լի օձա­յին շար­ժում արեց... Դե­ղին շոր­տը դան­դա­ղո­րեն իջավ գետ­նին:
Նա ոտ­քի մատ­նե­րի վրա կանգ­նեց, ձեռ­քե­րը տա­րա­ծեց, ապա սա­հուն իջավ և ինչ­պես մի սպի­տակ խաչ ան­շար­ժա­ցավ սև ավա­զին:
Ինչ­-որ աներևույթ ուժ կար­ծես հրեց Մաք­սին` ստի­պե­լով ցած վա­զել արա­հե­տով:

Մեղմ շո­յանք­նե­րից` բուռն սեքս

Պառ­կե­լով աղջ­կա կող­քին` նա բե­րա­նից հա­նեց ծա­մած-­ծամծ­մած խո­տը, որը ան­գի­տակ­ցա­բար ատամ­նե­րի մեջ էր սեղ­մել աղջ­կան հետևելիս, և սկ­սեց դրա­նով աղջ­կան խու­տուտ տալ` շո­յե­լով փոք­րիկ պտուկ­նե­րը:
Այդ հպում­նե­րը աղջ­կա մարմ­նին դող հա­ղոր­դե­ցին, և նա մեղ­միկ ցնց­վեց` ժպ­տա­լով բե­րա­նի անկ­յու­նով` դրա­նով իսկ խթա­նե­լով Մաք­սի նոր ֆան­տա­զի­ա­նե­րը:
Շուր­ջը նա­յե­լով վեր­ջինս հայտ­նա­բե­րեց  մի փա­փուկ փե­տուր, որ գցել էր ծո­վա­փին ճախ­րող ինչ­-որ փար­թամ թռ­չուն:
Փա­փուկ բմ­բու­լը սա­հեց աղջ­կա ստինք­նե­րի վրա­յով, ապա դան­դա­ղո­րեն կլո­րակ­ներ գծեց պտուկ­նե­րի շուր­ջը:
Աղջ­կա շն­չա­ռու­թյունն արա­գա­ցավ ու ան­հա­մա­չափ դար­ձավ: Երբ փե­տու­րը, շո­յե­լով հարթ փո­րը, անշ­տապ իջավ ներքև և սկ­սեց փա­ղաք­շել ազդ­րե­րի ներ­սի կող­մը, ապա կա­մա­ցուկ ու զգույշ սա­հեց նրա լայն բաց­ված ոտ­քե­րի արան­քը, աղ­ջի­կը հան­կարծ կտ­րուկ բա­ցեց աչ­քե­րը և քնք­շան­վաղ, թմ­րած ու ցր­ված հա­յաց­քով նա­յե­լով Մաք­սին, կր­քոտ տն­քաց... Նրա ան­կուշտ մար­մի­նը տեն­չում էր տղա­մար­դու գուր­գու­րանք­նե­րի, նրա քաղ­ցած «երա­խը» փա­փա­գում էր առանց հա­պա­ղե­լու մի ամ­բողջ «օձա­ձուկ» կլա­նել...
Մաք­սը ծն­կեց աղջ­կա` կար­կի­նի պես բաց­ված ոտ­քե­րի առջև և մտ­նե­լով նրա մեջ, զգուշ­ո­րեն առաջ շարժ­վեց: Եվ որ­քան ահագ­նո­րեն էր երախն օձաձ­կանն իր մեջ առ­նում, այն­քան  Մաք­սը հս­տա­կո­րեն էր լսում իր քուն­քե­րի խուլ խփոց­նե­րը:
Նրանք եր­կար­-եր­կար տր­վե­ցին սի­րա­խա­ղին` հեշ­տան­քից ոռ­նա­լով ու հա­ռա­չե­լով: Նրանց կր­քոտ մար­մին­ներն ըն­դա­ռաջ էին գնում իրար, հպ­վում ու նո­րից բա­ժան­վում` կր­կին արագ մի­ա­նա­լու ան­խու­սա­փե­լի­ու­թյամբ: Նրանք ձուլ­վել էին իրար, նրանց սիր­տը տրո­փում էր հա­մա­չափ ռիթ­մով:
Եվ հան­կարծ ամեն ինչ կար­ծես խառն­վեց իրար, եր­կին­քը փուլ եկավ, եր­կի­րը ճեղք­վեց, ճա­քեց, փլ­վեց` ճա­նա­պարհ ազա­տե­լով նրանց եր­կու­սի մեջ արթ­նա­ցած ու եռա­ցող հզոր էներ­գի­ա­յի հա­մար, որը ժայթ­քեց հրաբ­խի ուժգ­նու­թյամբ` իր լա­վան թա­փե­լով ամե­նուր: Վեր­ջին պա­հին աղ­ջիկն ճչաց, և նրա աչ­քե­րի առջև ծա­ռա­ցավ վիթ­խա­րի լա­վան, և նա պատ­կե­րաց­րեց, որ երբևէ այս­պես է եր­կինք խո­յա­ցել հրաբ­խի ար­տա­նե­տան­քը` սև փոշ­ու վե­րած­ված իջ­նե­լով ցած ու ծած­կե­լով օվ­կի­ա­նո­սա­յին այս հյու­րըն­կալ ու հար­մա­րա­վետ լո­ղա­փը:

Պատ­վե­րը

- Գրո­ղը տա­նի, բայց մենք աշ­խա­տան­քի մեջ ենք,- սթափ­վե­լով բա­ցա­կան­չեց Մաք­սը:
- Այ­սօր չենք աշ­խա­տի,- ար­ձա­գան­քեց աղ­ջի­կը` դե­պի իրեն ձգե­լով իր վեր­նաշ­ա­պի­կը,- գոր­ծը կսկ­սենք վաղ­վա­նից և, հա­մոզ­ված եմ, այն հա­ջո­ղու­թյամբ ի կա­տար կա­ծենք: Չգի­տեմ` դու ինչ­պես, բայց ես պրո­ֆե­սի­ո­նալ եմ:
Ան­կեղծ ասած, Մաք­սին այդ աշ­խա­տան­քը փոքր­-ինչ ան­սո­վոր էր թվում: Նման հանձ­նա­րա­րու­թյուն առա­ջին ան­գամ էր ստա­նում:
Նա` բարձր կար­գի օպե­րա­տո­րը, հանձն առավ այն կա­տա­րել մի­մի­այն խոշ­որ հո­նո­րա­րի պայ­մա­նով: Մա­նա­վանդ, որ մի ողջ տա­րի ան­գործ նս­տած էր: Եվ, բա­ցի այդ  էլ, նա հույս ու­ներ հա­ճե­լին օգ­տա­կա­րի հետ հա­մա­տե­ղել:
Հա­ճե­լին ար­դեն սկս­վել էր...
Իսկ օգ­տա­կա­րը հետևյալն էր: Այս­տեղ, շքեղ ամա­ռա­նո­ցում, իր հան­գիստն էր անց­կաց­նում մի խոշ­որ ու հե­ղի­նա­կա­վոր պետ­պաշ­տոն­յա, որը մոտ 50 տա­րե­կան էր և աչ­քի էր ընկ­նում ան­բա­սիր վար­քու­բար­քով:
Ինչ­-որ մե­կին վիզ պետք էր այս պաշ­տոն­յա­յի մեր­ձարևադար­ձա­յին ին­տիմ ար­կած­նե­րը ներ­կա­յաց­նող վի­դե­ո­կա­սետ ու­նե­նալ: Մաք­սը չգի­տեր, թե հատ­կա­պես ում էր դա պետք: Բայց իրեն հանձ­նա­րար­ված էր ամեն գնով տե­սա­ժա­պա­վե­նի վրա նրա սեք­սու­ալ կյան­քից մի քա­նի դր­վագ ֆիք­սել:
Աղջ­կան էլ հենց այդ նպա­տա­կով էին գոր­ծու­ղել, և նա ար­դեն, ինչ­պես ինքն էր պն­դում, արել էր իր գոր­ծի կե­սը. հենց առա­ջին օրն իսկ բա­րում իբր պա­տա­հա­կա­նո­րեն բախ­վե­լով կլի­են­տին, աղ­ջի­կը կա­րո­ղա­ցել էր ուշ­ադ­րու­թյուն գրա­վել և ստի­պել, որ նա հե­տաքրքր­վի իրե­նով և նույ­նիսկ հրա­պուր­վի: Եվ ահա վա­ղը նրանք ռո­ման­տիկ ժա­մադ­րու­թյուն էին նշա­նա­կել այս սև ավազ­նե­րին...

Պրո­ֆե­սի­ո­նալ մո­տե­ցում

Նկա­րա­հա­նում­նե­րը գե­րա­զանց դուրս եկան: Թով­չու­հին իր դե­րը շատ լավ կա­տա­րեց: Ժա­պա­վե­նին նկար­վեց նրանց ին­տիմ կյանքն ա­մե­նայն ման­րա­մաս­նու­թյամբ: Մաք­սը նույ­նիսկ թեթևակի խանդ էր զգում և ոչ` վու­ա­յե­րիս­տի հա­ճույք, տես­նե­լով, թե աղ­ջիկն ինչ­պես է շո­յում ու լի­զում այդ տա­րեց այ­ծի մար­մի­նը, ինչ­պես է լեզ­վով մեր­սում նրա ան­դա­մը, հեծ­նում նրան կամ պառ­կում նրա տակ: «Ծե­րու­կը» ևս հետ չէր մնում իր սեք­սու­ալ ֆան­տա­զի­ա­նե­րով: Ինչ այ­լա­սեր­ված բա­ներ ասես, որ չա­րեց...
Մաք­սը մտա­ծում էր, որ ան­տե­սա­նե­լի պատ­վի­րա­տուն հաս­տատ չա­փա­զանց գոհ կմ­նա. տե­սա­ժա­պա­վե­նին այն­քան կոմպ­րո­մատ էր հա­վաք­վել, որ խեղճ պաշ­տոն­յա­յի երգն ար­դեն ան­դառ­նա­լի­ո­րեն երգ­ված էր:
Մաք­սը հյու­րա­նո­ցի սեն­յա­կում իր վաս­տա­կած հան­գիստն էր վա­յե­լում, երբ, օվ­կի­ա­նո­սա­յին բույ­րեր ար­ձա­կե­լով, աղ­ջի­կը ներս մտավ: Նրա մա­զե­րը թաց էին. հենց նոր էր լո­գանք ըն­դու­նել:
Լուս­նի լույ­սի ներ­քո աղջ­կա մերկ մարմ­նին աղոտ փայ­լում էին ջրի ման­րիկ կա­թիլ­նե­րը: Մաք­սը շուր­թե­րով հպ­վեց նրա ու­ռու­ցիկ ստինք­նե­րին` կար­ծես համ­տե­սե­լով: Եվ հան­կարծ ողջ էու­թյամբ զգաց նրա կրծ­քի աղա­վուն հա­մը: Եվ այդ էկ­զո­տիկ զգա­ցու­մը, որ նո­րու­թյուն էր Մաք­սի հա­մար, աղջ­կա տար­փա­նույշ նկա­րագ­րին նոր հմայք հա­ղոր­դեց` սրե­լով Մաք­սի էրո­տիկ ապ­րում­նե­րը:
Շն­չե­լով օվ­կի­ա­նո­սի բուր­մուն­քը` նա աղջ­կան դե­պի իրեն քաշ­եց և սկ­սեց սի­րել նրան մի այն­պի­սի զգա­ցո­ղու­թյամբ, կար­ծես սա մի անա­րատ կույս լի­ներ: Նա շո­յում էր աղջ­կան մի­լի­մետր առ մի­լի­մետր, համ­բու­րում նրան, լեզ­վով գրգ­ռում նրա պտուկ­նե­րը, ստինք­նե­րը, ապա աս­տի­ճա­նա­բար իջ­նե­լով ներքև, լպս­տեց փոք­րիկ, սքան­չե­լի պոր­տը, որին ոս­կե նուրբ օղակ էր հագց­ված: Աղջ­կա պիրկ փո­րը պար­զա­պես թով­չան­քի հա­մար էր ստեղծ­ված, իսկ գայ­թակ­ղիչ եռանկ­յու­նին` նր­բա­գեղ ոտ­քե­րի արան­քում... Մաքսն այլևս չդի­մա­ցավ ու այն­պի­սի ուժգ­նու­թյամբ խո­րա­ցավ նրա մեջ, որ աղ­ջի­կը հան­կար­ծա­կի­ու­թյու­նից ուժ­գին ճչաց: Այժմ էլ նա սկ­սեց տղա­յին փայ­փա­յել: Մինչ Մաք­սը ոգևոր­ված մտ­նում­-ել­նում էր նրա հեշ­տոց, աղ­ջի­կը փա­ղաք­շում էր նրան, գտ­նում անս­պա­սե­լի էրո­տիկ կե­տեր, և Մաք­սը հա­ճույ­քից մռն­չում էր: Նա վա­ղուց չէր տր­վել սի­րո խրախ­ճան­քին այս­պես ինք­նա­մո­ռաց:
Գոր­ծի հա­ջող ավարտն ու մո­տա­լուտ հաղ­թա­նա­կի պտուղ­նե­րը վա­յե­լե­լու միտ­քը ոգևորում էին նրան էլ ավե­լի, և նա կր­քոտ սեք­սի մի իս­կա­կան դա­սըն­թաց անց­կաց­րեց մինչև առա­վոտ: Եվ մի­այն այդ ժա­մա­նակ նրանք վաս­տա­կած ու հոգ­նած քուն մտան:

***

Կե­սօ­րին արթ­նա­նա­լով` Մաք­սը թա­փով նս­տեց ան­կող­նում, նա­յեց շուր­ջը: Զու­գըն­կե­րու­հու հետքն ան­գամ չկար:
Մաք­սը արագ մո­տե­ցավ պա­հա­րա­նին, բա­ցեց դա­րա­կը. վի­դե­ո­կա­սե­տը չքա­ցել էր:
Մոխ­րա­մա­նի տակ դր­ված էր աղջ­կա երկ­տո­ղը: Նա բա­ցատ­րում էր իր անս­պա­սե­լի ան­հե­տաց­ման պատ­ճա­ռը: Ին­քը հա­մա­ձայ­նու­թյան է եկել կլի­են­տի հետ, որը հանձն է առել վի­դե­ո­կա­սե­տի հա­մար այն­քան գու­մար վճա­րել, որ մինչև իր կյան­քի վեր­ջը կհե­րի­քի: Եվ հե­տո` այդ հա­րուստ քե­ռին, երևում է, շատ է հա­վա­նել իրեն, ջերմ զգա­ցում­ներ է տա­ծում իր հան­դեպ ու լուրջ մտադ­րու­թյուն­ներ ու­նի: Եվ հի­մա եր­կու­սով թռ­չում են Ջա­կար­տա, ուր իր «սի­րեց­յալն» ինչ­-որ գոր­ծեր ու­նի: Մի քա­նի օր կօթևանեն այն­տե­ղի շքեղ հյու­րա­նոց­նե­րից մե­կում, այ­նու­հետև կվե­րա­դառ­նան հայ­րե­նիք:
- Այ քեզ կեղ­տո­տի մե­կը,- ան­զո­րու­թյու­նից իրեն պա­տե­պատ նե­տեց Մաք­սը,- ո՞նց էի մո­ռա­ցել, որ գործ ու­նեմ պրո­ֆե­սի­ո­նալ պոռ­նի­կի հետ:

Վրեժխնդ­րու­թյան ոգին

Այդ անզ­գա­մը հո գի­տեր, որ առանց պատ­վիր­ված տե­սա­ժա­պա­վե­նի Մաք­սը չի կա­րող ե­րևալ պատ­վի­րա­տու­ի աչ­քին: Վեր­ջինս թե­թևակի­ո­րեն ակ­նար­կել էր, որ նման դեպ­քում ի­րեն փոշ­ու կվե­րա­ծեն:
Մաքսն արագ հա­վա­քեց ճամպ­րու­կը և գնաց տու­րիս­տա­կան ֆիր­մա­յի գրա­սեն­յակ, որի մե­նե­ջե­րը հանձն առավ վա­ղը ևեթ այս հի­աս­քանչ կղ­զու գողտ­րիկ մայ­րա­քա­ղա­քում մի չա­փա­զանց հե­տաքր­քիր էքս­կուր­սի­ա կազ­մա­կեր­պել: Մաք­սը ծա­նոթ էր այս տե­սակ ֆիր­մա­նե­րի ճո­ռոմ նկա­րագ­րու­թյուն­նե­րին և հա­ճախ էր զվար­ճա­ցել ամեն ինչ չա­փա­զանց­նե­լու նրանց մար­մա­ջի վրա, բայց հի­մա ան­համ­բե­րու­թյու­նից դո­ղում էր, մտա­ծե­լով, թե երբ պի­տի սա ավար­տի զավ­զա­կա­բա­նու­թյունն ու իրեն տոմս տրա­մադ­րի:
Եվ ահա նա Ջա­կար­տա­յում էր: Ինքն էլ մի կար­գին չգի­տեր, թե ինչ է անե­լու այս հեղ­ձու­ցիչ քա­ղա­քում: Ծա­րա­վից մեռ­նե­լով նա թա­փա­ռեց մար­դաշ­ատ փո­ղոց­նե­րում և վեր­ջա­պես հա­սավ այն հո­թե­լին, որի մա­սին հիշ­ա­տակ­ված էր երկ­տո­ղում:
Դի­մա­ցի բա­ցօ­թյա սր­ճա­րա­նում կո­կա-­կո­լա պատ­վի­րեց և նս­տե­լով հո­վա­նո­ցի տակ դր­ված սե­ղա­նին, սառն ըմ­պե­լիք ըմ­բոշխ­նե­լու կան­խա­վա­յել­քով մի կում արեց, բայց այդ կու­մը մնաց կո­կոր­դում, որով­հետև անս­պա­սե­լի­ո­րեն ինչ­-որ մե­կը ձայն տվեց նրան: Մաք­սը շրջ­վեց ձայ­նի կող­մը: Բա­րե­կա­մա­բար ող­ջու­նե­լով` նրան մո­տե­ցավ 40-ին մոտ մի շի­կա­հեր տղա­մարդ, որի դեմքն ակն­հայ­տո­րեն ծա­նոթ էր: Դե իհար­կե, Ֆրե­դին էր...
7 տա­րի առաջ այս հա­մակ­րե­լի երի­տա­սար­դը CNN-ում օպե­րա­տոր էր, և նրանք ըն­կե­րա­ցել էին: Մաքսն այդ ժա­մա­նակ ինքն էլ հե­ռուս­տա­տե­սու­թյու­նում էր աշ­խա­տում:
Այս հան­դի­պու­մը խիստ ու­րա­խաց­րեց Մաք­սին և փոքր­-ինչ ցրեց մռայլ մտ­քե­րը: Նրանք խո­սե­ցին դե­սից-­դե­նից, վեր­հիշ­ե­ցին տար­բեր զվար­ճա­լի դեպ­քեր:
Ֆրե­դին` Ամե­րի­կա­յի ազա­տա­տենչ այս զա­վա­կը, այս­տեղ էր եկել հա­տուկ նպա­տա­կով: Նա ֆիլմ էր նկա­րում այս կղ­զի­նե­րում էկ­զո­տիկ հանգս­տի տա­րա­տե­սակ ձևերի մա­սին:
Հան­կարծ Ֆրե­դին աչ­քե­րը կկո­ցեց և գլ­խով ցույց տվեց հո­թե­լի կող­մը.
- Այս զույ­գը շատ մեծ ռիս­կի է դի­մում, եթե, իհար­կե, պաշ­տո­նա­պես ամուս­նա­ցած չէ...
Մաք­սը նա­յեց կո­լե­գա­յի մատ­նան­շած ուղ­ղու­թյամբ: Տաք­սի­ից դուրս եկան իր հան­ցակ­ցու­հին ու կլի­են­տը: Գր­կա­խառն­վե­լով նրանք ուղղ­վե­ցին դե­պի հո­թել և ծածկ­վե­ցին նրա ապա­կե­պատ դռ­նե­րի հետևում:
- Իսկ ի՞նչ կապ ու­նի այս­տեղ պաշ­տո­նա­կան ամուս­նու­թյու­նը,- տա­րա­կու­սան­քով հարց­րեց Մաք­սը:
Պա­տաս­խա­նե­լու փո­խա­րեն Ֆրե­դին նրան մեկ­նեց գե­ղե­ցիկ կազ­մով մի բա­րա­լիկ բուկ­լետ: Դա ու­ղե­ցույց էր` հաս­ցե­ագր­ված էկ­զո­տիկ երկր­ներ մեկ­նող ամե­րի­կա­ցի տու­րիստ­նե­րին: Թեր­թե­լով ու­ղե­ցույ­ցը, Մաք­սը գտավ հնա­րա­վոր անա­խոր­ժու­թյուն­նե­րի մա­սին պատ­մող բա­ժի­նը, որ­տեղ նկա­րագր­վում էր, թե ինչ պրոբ­լեմ­ներ կա­րող են ծա­գել այս հե­ռա­վոր վայ­րե­րում: 
- Այս­տեղ դա­վա­ճա­նու­թյու­նը ծանր հան­ցանք է, ընդ որում` քրե­ա­կա­նո­րեն պատ­ժե­լի,- մեկ­նա­բա­նեց Ֆրե­դին,- ախր սա մահ­մե­դա­կան եր­կիր է,- նա հո­գոց հա­նեց,- դրա հա­մար էլ էս­տեղ շատ տխուր է:
Մաք­սը աչ­քի անց­կաց­րեց տեքս­տը և կա­մա­ցուկ հո­գոց հա­նեց: Ու­ղե­ցույ­ցի հե­ղի­նակ­նե­րը խոր­հուրդ էին տա­լիս խիստ զգույշ լի­նել ին­տիմ հար­ցե­րում և մի քա­նի դեպ­քեր էին ներ­կա­յաց­րել իրենց ասա­ծը հաս­տա­տե­լու հա­մար: Ամե­րի­կա­ցի մի ջա­հել զույգ, պարզ է, պաշ­տո­նա­պես չա­մուս­նա­ցած, բռն­վել էր հան­ցան­քի պա­հին. բար­քե­րի պա­հա­պան­նե­րը նրանց բռ­նաց­րել էին հյու­րա­նո­ցի հա­մա­րում սեք­սի ամե­նա­թունդ պա­հին և, տա­նե­լով ամե­նա­մար­դաշ­ատ հրա­պա­րակ­նե­րից մե­կը, ստի­պել էին սեք­սով զբաղ­վել ազն­վա­բա­րո ժո­ղովր­դի աչ­քի առջև, ինչ­պես և պա­հանջ­վում էր օրեն­քով:
Այս կար­գի այլ ար­կած­ներ էլ էին տե­ղի ու­նե­ցել: Օրի­նակ վեր­ջերս ֆին­նու­հի մի տու­րիս­տի Սա­ուդ­յան Արա­բի­ա­յում հրա­պա­րա­կավ մտ­րա­կա­հա­րել էին արա­րո­ղա­կար­գի ողջ խս­տու­թյամբ, այն մե­ղադ­րան­քով, թե նա ոտ­նա­հա­րել է բա­րո­յա­կա­նու­թյան բո­լոր նոր­մե­րը` մի երի­տա­սար­դի հետ սեք­սու­ալ կա­պի մեջ մտ­նե­լով ուղ­ղա­կի ավ­տո­մե­քե­նա­յի մեջ:

***

- Իսկ հի­մա ինձ հա­մար էլի կո­լա պատ­վի­րիր, մինչև գամ,- քմ­ծի­ծա­ղեց Մաք­սը` դի­մե­լով Ֆրե­դի­ին,- երևում է` վեր­ջը մի լավ քեֆ ենք անե­լու:
Նա կտ­րեց­-ան­ցավ փո­ղո­ցը, մտավ հյու­րա­նո­ցի փա­ռա­հեղ նա­խաս­րահ, ճշ­տեց, թե որ հա­մա­րում են իջևանել իր «զո­հե­րը»` հա­մաշ­խար­հա­յին ճա­նա­չում ու­նե­ցող քա­ղա­քա­կան դեմքն ու նրա ու­ղեկ­ցոր­դու­հին: Ադ­մի­նիստ­րա­տո­րը հա­ղոր­դեց, որ նրանք մի քիչ առաջ հա­մար բարձ­րա­ցան և պատ­վի­րե­ցին, որ իրենց ոչ ոք չան­հանգս­տաց­նի: Մաք­սը հե­ռա­ցավ պատ­վեր­նե­րի սե­ղա­նից, հե­ռա­խո­սա­յին տե­ղե­կագր­քից իմա­ցավ ոս­տի­կա­նա­կան վար­չու­թյան հա­մա­րը և սկ­սեց հա­վա­քել այն...
Մի քա­նի րո­պե­ից վե­րա­դար­ձավ սր­ճա­րան, նս­տեց իր տե­ղը, և հրե­լով քնա­թա­թախ Ֆրե­դի­ին ասաց.
- Էյ, ջա­հել, զարթ­նիր. երևում է` բախտ­ներս բե­րե­լու է, էլ տխ­րե­լու ժա­մա­նակ չես ու­նե­նա էս երկ­րում: Տես, հա: Քեզ մա­ղա­րիչ եմ անե­լու:
Եվ ահա քիչ անց հյու­րա­նո­ցի մոտ ար­գե­լա­կեց ոս­տի­կա­նա­կան ավ­տո­մե­քե­նան, և մի քա­նի րո­պե անց կլի­են­տին ու հա­ճա­խոր­դու­հուն ձեռ­նաշղ­թա­ներ հագց­րած հա­նե­ցին փո­ղոց:
Դա­տե­լով նրանց տես­քից` խեղ­ճե­րին դուրս էին քաշ­ել հենց ան­կող­նուց` թեժ հա­րա­բե­րու­թյուն­նե­րի պա­հին: Նրանք ոտ­քից գլուխ մերկ էին, «լոմկ­ված» տես­քով ու խղ­ճա­հա­րույց պահ­­ված­քով: Թշ­վառ կլի­են­տը սար­սա­փից չգի­տեր ինչ անել: Զգաց­վում էր, որ նա մա­հու չափ վա­խե­ցած է հե­ղի­նա­կազրկ­վե­լու և խայ­տա­ռակ­վե­լու հե­ռան­կա­րից:
- Հը­լը ո¯ւր ես,- չա­րախն­դա­լով հետևելով կլի­են­տին` մրթմր­թաց Մաք­սը, ապա բո­թեց Ֆրե­դի­ին,- լավ նա­յիր դրանց. հիշ­ե­լու շատ բան կու­նե­նաս:
Մո­տա­կա հրա­պա­րա­կը հյու­րա­նո­ցից մի քա­նի քայ­լի վրա էր: Մաք­սը պատ­յա­նից հա­նեց կա­մե­րան, նկա­րա­հան­ման հա­մար հար­մար դիրք գտավ...
Իր խար­դախ գոր­ծըն­կե­րու­հին ծն­կի էր իջել, և գլուխն ան­կապ այս ու այն կողմ էր թե­քում` անի­մաստ հա­յաց­քով նա­յե­լով բազ­մա­հա­զար ամ­բո­խին, որը մի քա­նի րո­պե­ի ըն­թաց­քում իս­կույն հա­վաք­վեց հրա­պա­րա­կում: Աղ­ջի­կը դող­դո­ջուն ձեռ­քե­րով շոշ­ա­փում էր հա­մար­յա ուշ­ագ­նաց ու ան­մեղ­սու­նակ կլի­են­տին: Վեր­ջինս իր դո­ղա­ցող ձեռ­քե­րը կար­ծես ան­գի­տակ­ցո­րեն դրել էր աղջ­կա լայն ազդ­րե­րին: Նրանց ստի­պե­ցին հրա­պա­րա­կավ կրկ­նել այն, ինչ անում էին հյու­րա­նո­ցի հա­մա­րում: Տղա­մար­դու առա­ջին խոթ­մա­նը զու­գըն­թաց աղ­ջի­կը ցա­վից ճչաց, և նրա թա­փա­ռող հա­յաց­քը հան­դի­պեց Մաք­սի հա­յաց­քին:
- Ես նույն­պես պրո­ֆե­սի­ո­նալ եմ,- ար­հա­մար­հան­քով նրան նա­յե­լով նե­տեց Մաք­սը և մի­աց­րեց վի­դե­ո­կա­մե­րան: