ԻՆՉՊԵՍ ԱԶԱՏՎԵԼ ԱՆՑԱՆԿԱԼԻ ՄԱՐԴՈՒՑ



 ԻՆՉՊԵՍ ԱԶԱՏՎԵԼ ԽՈՅԻՑ

Ար­հա­մար­հա­կան փռթ­կաց­րեք ն­րա ա­սած­նե­րի վրա, ­խելք­նե­րիդ ­զոռ տ­վեք ու քն­նա­դա­տեք, ­ման­րախն­դիր ե­ղեք: Ե­թե դժ­վա­րա­նում եք ­կո­պիտ ­լի­նել, ­մեղմ ­խո­սեք. «Իմ ­խեղճ ­հի­մա­րիկ, ­դար­ձ­յալ ա­պու­շութ­յուն­ներ ես ­դուրս ­տա­լիս»: Ն­րա ­հետ ­վար­վեք ­հինգ ­տա­րե­կա­նի ­պես, ո­րին 24 ­ժամ ­շա­րու­նակ խ­նամք ու խ­րատ է ­հար­կա­վոր: ­Ձեր ամ­բողջ ­տես­քով ­հաս­կաց­րեք, ­թե որ­քան ­հիա­ցած եք ն­րա­նով, ­բայց ­հենց ­ցան­կա­նա ինչ-որ ­բան ա­ռա­ջար­կել ­կամ ­ձեռ­նար­կել, իս­կույն ­տե­ղը դ­րեք ն­րան: ­Շատ ­կարճ ­ժամ­կե­տում ­նա այլևս ­ձեր ­կող­քին ­չի ­լի­նի:


 ԻՆՉ­ՊԵՍ Ա­ԶԱՏ­ՎԵԼ ­ՑՈՒ­ԼԻՑ

­
Դա­դա­րեք ու­տե­լիք ­պատ­րաս­տել, ­շա­բա­թը ­մեկ ­տե­ղափո­խեք ­կա­հույ­քը, ­կո­կե­տութ­յուն ա­րեք ­բո­լոր ­ծա­նոթ-ան­ծա­նոթ տ­ղա­մարդ­կանց ­հետ, ն­րա ­մի ­խոս­քին տասով ­պա­տաս­խանեք և միշտ ­հա­կա­ճա­ռեք: ­Փո­խեք ­ձեր ո­ճը. ­ներ­կեք ­մա­զերն ա­վե­լի ­հա­ճա­խա­կի, ­հա­գուստն ու ­սանր­ված­քը ­պետք է ­լի­նեն ծայրահեղ-ե­րի­տա­սար­դա­կան, ճչա­ցող ե­րանգ­նե­րի և ձևե­րի: ­Հա­ճախ ն­րան ստի­պեք ­ձեզ տեղ ­տա­նի: Ե­թե ­նա ­հա­մա­ռում է, ­դու­ռը շրխ­կաց­նե­լով ­մե­նակ գ­նա­ցեք: Ե­րեք օր անց, երբ ­հար­բած ու ­սի­գա­րը ­բե­րա­նումդ կ­վե­րա­դառ­նաք, ի­րար ­վեր­ջին ան­գամ կ­տես­նեք. ­նա ­ձեր ա­նունն ան­գամ ­հի­շել ­չի ու­զի:


 ԻՆՉ­ՊԵՍ Ա­ԶԱՏ­ՎԵԼ ԵՐԿ­ՎՈՐ­ՅԱԿ­ՆԵ­ՐԻՑ

Միշտ վատ արտահայտվեք նրա հարազատների նկատմամբ՝ հաճախակի կրկնելով՝ «էս ի՞նչ ցեղ եք դուք»։ Ընկերական միջոցառումների նրա առաջարկներից խորամանկորեն խույս տվեք։ Երբ փորձի տուն հրավիրել որևէ մեկին, ասեք՝ «Էդ էր պակաս, որ մեր տուն գա»։ Թող իմանա մի բարձրաստիճան մարդու մասին, ով ձեզ լավ է ընդունում և ում հետ դու չեք ցանկանում իրեն ծանոթացնել՝ մոտավորապես հետևյալ մոիվիով՝ «Սիրելիս, դու արժանի չես նրա հետ ծանոթ լինելու» և նրա համար անտանելի մթնոլորն ապահովված կլինի։ Այս ամենից հետո արդյունքներն իրենց ուշացնել չի տա։ 


 ԻՆՉ­ՊԵՍ ­Ա­ԶԱՏ­ՎԵԼ ­ԽԵՑ­ԳԵՏ­ՆԻՑ

Նախ ­հա­ճա­խա­կի ­նե­ղեք ն­րան ­հի­մար ­հար­ցե­րով՝ ին­չու է տ­խուր ­հի­մա, ինչն էր ան­հանգս­տաց­նում ե­րեկ՝ երբ տ­խուր էր... Ն­րան հա­ճախ ­քարշ տ­վեք աղմ­կոտ ե­րե­կույթ­ների և ­թույլ ­մի տ­վեք, որ ­մի ­պահ ան­գամ ա­ռանձ­նա­նա  և նրան թամադա առաջարկեք. ­թող ­բա­ժա­կա­ճա­ռե­րի առ­յու­ծի ­բա­ժինն իր վ­րա ­վերց­նի ու... ­խայ­տա­ռակ ­լի­նի ­ներ­կա­նե­րի առջև: ­Տուն­դար­ձին ­հե­տաքրքր­վեք՝ ­չի՞ ու­զում ար­դ­յոք ­վաղն էլ ­մեկ ու­րիշ ­հավաքույթի գ­նալ ­ձեզ ­հետ... ­Շու­տով ­Խեց­գե­տի­նը կ­վերջանա ն­ման ե­րե­կույթ­նե­րից ­մե­կում, և ­դուք ­տուն կ­դառ­նաք ­միայ­նակ...


 ԻՆՉ­ՊԵՍ Ա­ԶԱՏ­ՎԵԼ ԱՌ­ՅՈՒ­ԾԻՑ

­
Դա­դա­րեք ն­րա­նով ­հիա­նալ ու ­նա­յեք ­վերևից՝ ­թեև ­հեշտ ­չէ: ­Պետք է օ­րի­նակ ­բե­րել ն­րա ըն­կեր­նե­րին: Ն­րա­նից ն­վեր ս­տա­նա­լով, ­բե­րա­նից թռց­րեք, որ ­սա այն ­չէր, ինչ ս­պա­սում էիք: Ընդ­հան­րա­պես, ­կա­րե­լի է ընտ­րել ­վար­քի ­հա­կա­դարձ ­տար­բե­րակ­նե­րից ­մե­կը. ­լի­նել ­չա­փա­զանց ինք­նու­րույն ու ­չա­փա­զանց ­խե­լոք ձևա­նալ ­կամ ­բազ­մո­ցից ամ­բողջ օ­րը չ­պոկ­վել և ն­րա՝ ­որևէ տեղ հրավիրելու ա­ռա­ջար­կին ի ­պա­տաս­խան ա­սել՝ «Հա­վես չ­կա, ա­վե­լի ­լավ է՝ ­հե­ռուս­տա­ցույց ­նա­յենք»: Ն­ման մթ­նո­լոր­տում ոչ ­մի Առ­յուծ եր­կար ­չի ­դի­մա­նա:


 ԻՆՉ­ՊԵՍ ­Ա­ԶԱՏ­ՎԵԼ ­ԿՈՒՅՍԻՑ

Ձգ­տեք ­շի­լաշ­փոթ ­սար­քել ­ձեր ­սեն­յա­կում, ­հան­դի­պում ն­շա­նա­կեք և ու­շա­ցեք ­կամ ­բո­լո­րո­վին ­մի ­ներ­կա­յա­ցեք: ­Վեր­ջին ­պա­հին ­միշտ ­փո­խեք ­ձեր ծ­րագ­րե­րը և ս­տի­պեք, որ ­նա էլ ա­նի ­նույ­նը: ­Պար­տադ­րեք, որ ­համ­բուր­վի ­ձեզ ­հետ որ­տեղ ­պա­տա­հի: Ե­թե ­ձեզ հ­րա­վի­րի իր ­տուն՝ ­մոր ­հետ ­ծա­նո­թաց­նե­լու, ան­պայ­ման ­կարճ ­կի­սաշր­ջազ­գեստ և ­թա­փան­ցիկ ­վեր­նա­շա­պիկ ­հա­գեք: Վեր­ջին ­հար­վա­ծը. ամ­բողջ օ­րը ­թա­վալ տ­վեք ան­կող­նում, ­ձեր ­կող­քին ­շա­րե­լով օ­ղու ­մի ­քա­նի ­դա­տարկ ­շիշ, կ­ծած ­սենդ­վիչ ու ­լի­քը ­մոխ­րա­ման:


 ԻՆՉ­ՊԵՍ Ա­ԶԱՏ­ՎԵԼ Կ­ՇԵՌ­ՔԻՑ

Ա­մեն օր ինչ-որ ­բան ­պա­հան­ջեք. ­թող ­նա ո­րո­շում ըն­դու­նի՝ ­կարևոր ­չէ՝ ինչ ո­րո­շում: Ա­մեն ին­չում ան­ներ­դաշ­նա­կութ­յուն մտց­րեք՝ օ­րի­նակ, ին­տե­լեկ­տուալ զ­րույ­ցի ­ժա­մա­նակ տ­գեղ քրք­ջա­ցեք ­կամ շր­ջազ­գես­տի ­հետ ­բո­թաս ­հա­գեք: Պա­հան­ջեք, որ ­շու­տա­փույթ ծ­րագ­րի իր ­բ­յու­ջեն. ե­թե ըն­կեր­նե­րից ինչ-որ ­մե­կը ­պարտք է ի­րեն, ­չա­րա­խո­սեք ըն­կե­րո­ջը...
­Սեն­յակ­նե­րում ­վա­րա­գույր­նե­րը ­մի ­բա­ցեք. Կ­շեռ­քը ­տա­նել ­չի ­կա­րող ­խա­վա­րը: Եվ ­մի ­մո­ռա­ցեք ­հա­ճախ քն­նա­դա­տել ն­րա ­մորը, ­թե՝ «էս ինչ ան­գործ­նա­կան ու ­կա­մա­զուրկ տ­ղա է ­դաս­տիա­րա­կել...»:


 ԻՆՉ­ՊԵՍ Ա­ԶԱՏ­ՎԵԼ ԿԱՐԻՃԻՑ

Կա­րի­ճից ­ձեր­բա­զատ­վել կ­հա­ջող­վի ­միայն ե­թե ինքն է այդ ­ցան­կա­նում, իսկ երբ կ­բա­րե­հա­ճի, ա­պա ­դա ­կախ­ված ­չի ­լի­նի ­ձեր մ­տադ­րութ­յու­նից: Կա­րի­ճից ա­զատ­վե­լու ­միակ ­շան­սը ն­րան «­վե­րա­դաս­տիա­րա­կե­լու» ­տար­բե­րակն է. ե­թե ­լուրջ եք տ­րա­մադր­վել, ­շու­տով կճկ­ռեք... Թերևս, ն­րան ­ձեզ­նից ­փոքր-ինչ ­վա­նել կ­հա­ջող­վի, ե­թե ­շատ ­ջանք ­թա­փեք: ­Բայց ն­կա­տի ու­նե­ցեք. ն­րան ­վերջ­նա­կա­նա­պես ­հիաս­թա­փեց­նե­լու ­հա­մար ­չա­փա­զանց ան­տա­նե­լի ­պի­տի ­լի­նեք:


  ԻՆՉ­ՊԵՍ Ա­ԶԱՏ­ՎԵԼ ԱՂԵՂՆԱՎՈՐԻՑ

Ա­մեն օր ս­կան­դալ ­սար­քեք, ընդ ո­րում ­պատր­վակն այն­քան էլ ­կարևոր ­չէ, ­պա­հան­ջեք, որ ամբող­ջ օրը նս­տի ­չորս ­պա­տե­րի ­մեջ՝ ­ձեր ­հետ, և ­դա­դա­րեք ­ձեզ ­հետևել. ոչ ­մի տ­ղա­մարդ և ­հատ­կա­պես ­Կույսն ու Ա­ղեղ­նա­վո­րը, ­տա­նել ­չեն ­կա­րո­ղա­նում փն­թի ­կա­նանց:Ա­ղեղ­նա­վո­րին ա­մե­նից ­շատ ­բար­կաց­նում է ­ման­րախնդ­րութ­յու­նը և ան­կար­գութ­յու­նը: ­Հե­տևա­բար ա­մե­նօր­յա ­վի­ճա­բա­նութ­յունը, ­թե ով ­վեր­ջա­պես ­պետք է ­միշտ ­դա­տար­կի ­մոխ­րա­մա­նը՝ ­շու­տով կ­ձանձ­րաց­նի ն­րան և ն­րա ­մեջ կ­հա­րու­ցի ­նոր ­կո­ղա­կից փնտ­րե­լու ­ցան­կութ­յուն:


 ԻՆՉ­ՊԵՍ Ա­ԶԱՏ­ՎԵԼ ԱՅԾԵՂՋՅՈՒՐԻՑ

Ն­րան ա­սեք, որ ­հիաս­թափ­վել եք ի­րե­նից: ­Ձեզ ­վե­րա­դարձ­նե­լու ա­նօ­գուտ ­փոր­ձե­րից ­հե­տո ­նա կգ­նա ու այլևս ­հետ ­չի ­գա, ե­թե ­նույ­նիսկ ­դուք ­փոշ­մա­նեք: Ե­թե ­չեք ու­զում ն­րա ինք­նա­սի­րութ­յու­նը ­վի­րա­վո­րել և ­ցան­կա­նում եք, որ ին­քը ­հա­րա­բե­րութ­յուն­նե­րի խզ­ման ­նա­խա­ձեռ­նո­ղը ­լի­նի, ­ձեր տնա­յին ­պար­տա­կա­նութ­յուն­նե­րը ­մի ­կա­տա­րեք, ­փո­ղը շ­ռայ­լեք, ան­ճա­շակ ­հագն­վեք, և ­նա կսկ­սի ­լուրջ ­կաս­կա­ծել իր ­ճիշտ ընտ­րութ­յան ­վրա: Ե­թե ա­մեն ե­րե­կո ­տուն ­գա­լով ­ճա­շաս­պաս­քի ­փո­խա­րեն ­սե­ղա­նին ո­գեհ­մա­յութ­յան ափ­սե­ներ ­տես­նի, ա­պա ­շու­տով գլու­խը ­կառ­նի ու կ­փախ­չի՝ իր ­հա­մար ­նոր ­կա­ցա­րան փնտ­րե­լու:


 ԻՆՉ­ՊԵՍ Ա­ԶԱՏ­ՎԵԼ ՋՐՀՈՍԻՑ

Բայց ­հա­մոզ­վա՞ծ եք, որ ­նա ­ձեր ­կող­քին է: Ի­ջեք ­երկնքից. ­դա ­լիո­վին ­բա­վա­կան է: Իսկ ­նա կ­շա­րու­նա­կի ­ճախ­րել, ա­սես ո­չինչ էլ ­չի եղել: Ե­թե ա­վե­լի ­գործ­նա­կան ­խոր­հուրդ­նե­րի եք սպա­սում, ա­պա ­փոր­ձեք ապ­րել ­խիստ ­ռե­ժի­մով՝ ա­ռանց չն­չին ­շե­ղում­նե­րի: Պա­հան­ջեք, որ ­ձեր Ջր­հո­սը ­հան­գա­մա­նա­լից ­զե­կու­ցի, ­թե որ­տեղ, երբ և ին­չու է գ­նա­ցել. ոչ ­մի ­վայրկ­յան նրան ա­ռանց ­վե­րահսկ­ման ­մի ­թո­ղեք: Երբ ե­րե­կո­յան ­վե­րա­դառ­նա՝ իր ­նոր մ­տքերը ­ձեզ ­հայտ­նե­լու՝ նս­տեց­րեք ն­րան ­հե­ռուս­տա­ցույ­ցի առջև. ­թող ­ձեզ ­հետ ­նա­յի ­ձեր «­սի­րե­լի» ­սե­րիա­լն ու ոսպ ­մաք­րի: Ա­մե­նայն ­հա­վա­նա­կա­նութ­յամբ, ­վա­ղը ­դուք դ­րա­նով կզ­բաղ­վեք ­միայ­նակ:


 ԻՆՉ­ՊԵՍ Ա­ԶԱՏ­ՎԵԼ ՁԿՆԵՐԻՑ

Պա­հա­նա­ջեք, որ ­­կար­գու­կա­նոն ­հաս­տա­տի ­սեն­­յա­կում, ­սե­փա­կան զ­գաց­մունք­նե­րում, ծրա­­գ­րե­րում և այլն, ­միշտ ն­րան ­հի­շեց­րեք, որ ­պար­տա­կան է ­ձեզ ու ­վերջ: Ա­սեք՝ «Էլ այդ­պես ­չա­նես...», «Ես ­քեզ ­տա­նել ­չեմ ­կա­րող...»: ­Վատ ­չի ­լի­նի ­նաև ­մի օր քն­նար­կել ն­րա այս ­կամ այն ըն­կե­րոջ ե­կա­մուտ­նե­րը՝ «Էդ որ­տե­ղի՞ց դ­րան էդ­քան ­փող» և այլն, ­կամ երբ ­նա սկ­սում է ­խո­սել ­բարձր բա­նե­րից՝ ­ճա­կա­տագ­րի, Աստ­ծո՝ զզ­վան­քով փն­չաց­րեք. «Է­լի սկ­սեց իր ­քա­րոզ­նե­րը...»: ­Նա կ­հե­ռա­նա ա­նաղ­մուկ ու անն­կատ՝ անգ­լիա­կան ձևով, ու այլևս ­չի ­վե­րա­դառ­նա...