17:22 Միայն զարմանահրաշ երկրներում են հեղափոխությունները հնարավոր | |
Հայկ Ավետիսյան ԿՈՆՍՊԵԿՏԱՎՈՐԵԼՈՎ ՄԵՐ ԶԱՐՄԱՆԱՀՐԱՇ ԵՐԿՐԻ՝ ՎԵՐՋԻՆ ՇԱԲԱԹՆԵՐԻ ԻՐԱԴԱՐՁՈՒԹՅՈՒՆՆԵՐԸ՝ Առաջ չէի հասկանում, թե ինչու են Հայաստանն անվանում զարմանահրաշ երկիր: Ի՞նչ ունենք՝ ի՞նչ հրաշք, ի՞նչ զարմանք. էս ի՞նչ եք ասում: Բայց հիմա կամաց-կամաց ամեն ինչ իր տրամաբանական պատկերն է ստանում. Միայն զարմանահրաշ երկրում է կարող Սպիտակցի Հայկոյի երգերի սիրահար որևէ մեկի կինն օպերաներ ու օպերետաներ գրել: Ու միայն զամրանահրաշ երկրում դեռ այդ կատարումը չլսած՝ գիտես արդեն անվանումը՝ «Օպերա Արմենիկում»: Միայն զարմանահրաշ երկրում կարող են ատամի ջարդիչով փորձել ատամ սարքել: Միայն զարմանահրաշ երկրում են ստիպված աշխատում՝ չհասկանալով, չսիրելով ու չընդունելով իրենց աշխատանքի բնույթը, բայց վախենում այդ աշխատանքը կորցնելուց: Միայն զարմանահրաշ երկրում են կարող վաղուց վախճանված բանաստեղծներ ու գրողներ Հովհաննես Թումանյանը, Եղիշե Չարենցն ու Ավետիք Իսահակյանը մեր օրերում մասնակցել իշխանության թևի նախընտրական քարոզներին և ջախջախել բոլոր մրցակից թեկնածուներին ու կուսակցություններին, նրանց խելամիտ, գրագետ ու նպատակասլաց ծրագրերն, ինչպես նաև՝ իրենց այդքան սիրող, հարգող ու հիշող ժողովրդին: Եվ վերջապես, մեր ժամանակներում միայն զարմանահրաշ երկրներում են հեղափոխությունները հնարավոր: | |
|
| |