Գլխավոր էջ » Հոդվածներ » Ստեղծագործություններ » Ռաբիս
Արյունոտ Գլխարկը
Շուշիկ տատիկի ուժս հեքիաթներից

Գամմա Արիյան

ԱՐՅՈՒՆՈՏ ԳԼԽԱՐԿԸ


ձևավորումը՝ Նաիրա Ահարոնյանի

Լինում է, չի լինում մի անդուր աղջիկ է լինում, անունը՝ Կար­միր գլխարկ։ Գլխարկը ­կարմիր է լինում, որովհետև փոքր ժամանակ գլխով սպանած է լինում սիրելի հայրիկին և հոր արյունը գլխից չի մաքրվում։ Կարմիր գլխարկի տատիկը հիվանդ էր, և քոռնիկը պետք է գնար նրան տեսության։ Տա­տիկը նադայել էր արել թոռնի­կին, և վերջինս որոշել էր այդ գիշեր մորթել սիրելի տատի­կին։ Նա զամբյուղի մեջ դրել էր սղոցը և սուր բրիտվեն, իսկ դրանց վրա լցրել էր թու­նավոր համբուրգերները։ 
Ճա­նապարհը, մինչև տատիկի դաչան, անցնում էր Խոսրովի անտառով։ Գիշեր էր, մութ գի­շեր, և քամին Կարմիր գլխար­կի քթին էր հասցնում սատ­կած կռիսների հոտը։ Կարմիր գլխարկը ուներ մի թշնամի։ Դա Պուտյովի Գելն էր։ Կարմիր գլխարկը մի քանի քայլ էր խորացել անտառում, երբ նրա առաջ հայտնվեց պարսկական կոստյում-շալվար հագած գելը։
- Կարմիր գլխարկ, կուզե՞ս քեզ բռնաբարեմ,- առաջարկեց Գելը։
- Մենակ թե շուտ, ես վռազ եմ,- արագացրեց Կարմիր գլ­խարկը։
Գելը վռազ կատարում է իր գործը և բաց թողնում Կարմիր գլխարկին։ Սակայն Գելը չի բավարարվում ձեռք բերածով և շտապում է Կարմիր գլ­խարկից շուտ հասնել տատիկին, ու­տել նրան, մեկ անգամ էլ հնարավորություն ունենալ ճաշակելու Կարմիր գլխարկի մարմնի բույրը։ Գելի ռասչյոտները ճիշտ էին, բայց տատիկը գանգռենա էր, և կամաց-կամաց փտում էր։ Նրան ուտելը Գելի կողմից առնվազն չտեսություն կլիներ։ Պետք էր այլ ելք գտնել։ Բաստուրմա։ Կալբասի համար անհրաժեշտ էր ստանոկ, իսկ բաս­տուրման չէր պահանջում հատուկ ջանքեր։
Գելը տատիկին կոխեց խալադելնիկը։ Տատիկի տեղաշորը կեղտոտ էր, և Գելը, նախքան պառկելը, փոխեց պռոստինը, հագավ տատիկի լիպչիկը և հենց այդ պահին դա­չային մոտեցավ գանգստեր թոռնիկը։ «Տատիկի» դեմքին հայտնված փոփոխությունները նկա­տելի էին, և Կարմիր գլխարկը, մտածելով, թե տատիկի փոխարեն կարող սկառպիոն պառկած լինել, որոշեց հարփոոձ անել։
- Տատի՛կ, ո՛նց որ ռոժդ դեֆորմացիայի ենթարկվել։
- Գանգրենայից է, թոռնիկս։
- Բա, ականջներդ խի՞ են մեծացել։
- Թմբկաթաղանթներն են գմփացել, թոռնիկս։
- Քի՞թդ խի ա ուռել։
- Գրիպ եմ, թոռնիկս։
- Ատամնե՞րդ խի են սպիտակել։
- Բլենդամենդով եմ լվում, թոռնիկս։
- Բա, խի՞ ես փռչակալել, տատի՛կ։
- Ադնառազվի բրիտվա չունեմ, որ թրաշվեմ, թոռնիկս։
- Ոչինչ, ես քեզ կթրաշեմ, տատի՛կ։
Ու Կարմիր գլխարկը զամբյուղից հա­նեց բրիտվեն և սկսեց թրաշել հանկարծակիի եկած Գելին։ Ինչքան նա իջնում էր ներքև, այնքան ավելի էր մոտենում Գելի «ընտանեկան հարս­տությանը» ու վերջում հասավ։
- Էս ի՞նչ ա, տատի,- զարմացավ Կար­միր գլխարկը։
- Գռիժա, թոռնիկս,- պատասխանեց շփոթված գելը։
- Ես քեզ կվիրահատեմ, տատի՛կ։
Եվ մինչ Գելը շուխուռ կաներ, Կարմիր գլխարկը սղոցով կտրեց Պուտյովի Գելի գռիժան։
Այդ օրվանից Պուտյովի Գելը կոտրվավ և դառավ Չփլախ Իմպոտենտ։ 
Իսկ սենյակում տարածվում էր բաստուրմայի ֆիլեի գարշահոտը։

Տպագրվել է «ֆօնֆօն» երգիծաթերթում, դեկտեմբերի 19-ին, 1995 թ.
Հեղինակի այլ գործերը՝ , 

Կատեգորիա: Ռաբիս | Ավելացրեց: armenlur (27.01.2013)
Դիտումներ: 1579 | Տեգեր: կայքի հեղինակները, հումոր, ֆօնֆօն | - Վարկանիշ -: 0.0/0